Na osobowość jednostki składają się trzy rodzaje elementów
1) Elementy biogenne – przekazywane dziedzicznie wyposażenie biologiczne.
2) Elementy psychogenne – przekazywane dziedzicznie wyposażenie psychiczne. Są one plastyczne i mają skłonność do modyfikacji (w procesie socjalizacji) : pamięć, inteligencja, wola, wyobraźnia, temperament, spostrzegawczość itp.
3) Elementy socjogenne – są nabywane w procesie socjalizacji, przekazywane są przez osoby biorące udział w tej socjalizacji w charakterze „znaczących innych”. Elementy socjogenne (J. Szczepański wg. Floriana Znanieckiego)
1. Kulturowy ideał osobowości
2. Role społeczne spełniane w grupach społecznych
3. Jaźń subiektywna – wyobrażenie o własnej osobie wytworzone pod wpływem innych ludzi.
4. Jaźń odzwierciedlona – zespół wyobrażeń o sobie „odczytanych” z wyobrażeń innych ludzi o nas samych.
Człowiek jest istotą społeczną. Nie może istnieć poza społeczeństwem – jest odbiciem wychowującego go społeczeństwa. Człowiek powinien podporządkowywać się „interesowi społecznemu”. Socjalizacja – w znaczeniu węższym jest procesem dotyczącym dzieci, dotyczy kształtowania według pewnego wzoru. Socjalizacja – wychowanie + działania nieintencjonalne.
Socjalizacja przebiega w dwóch zasadniczych etapach
Pierwotna – kształtuje podstawowe elementy osobowości człowieka. Wyraża się ona poprzez: Umiejętność kontroli popędów i potrzeb oraz zaspokajanie ich w sposób społecznie akceptowany. Uczenie się odgrywania ról społecznych – umiejętność wchodzenia w interakcje społeczne. Wyrażanie emocji i sposobów postrzegania świata Umiejętność wykonywania określonych czynności i posługiwania się przedmiotami. Internalizacja wartości, norm i celów powszechnie obowiązujących w danej kulturze. (G. Mead – Teoria socjalizacji) George Mead: „znaczący inni”- jednostki wprowadzające człowieka w świat społeczny. Przekazują świat przez pryzmat własnych doświadczeń i miejsca w strukturze społecznej. Socjalizacja pierwotna rozgrywa się w atmosferze silnych emocjonalnie związków (są to przecież związki typu rodzic – opiekun – dziecko). Socjalizacja pierwotna opiera się na uczeniu się, naśladownictwie i identyfikacji. Identyfikacja jest warunkiem koniecznym internalizacji.
W socjalizacji pierwotnej mamy do czynienia ze stopniowym abstrahowaniem świadomości od „znaczących innych”. Do etapu tzw. „uogólnionego innego”- czyli norm, ról „w ogóle” – od „ja” przedmiotowego do „ja” podmiotowego. Wiąże się on ściśle z internalizacją języka. Socjalizacja pierwotna kończy się wraz z wykształceniem się tożsamości jednostki.
2) Socjalizacja wtórna – nigdy nie jest całkowita i nigdy się nie kończy. Jest nabywaniem wiedzy związanej z rolami. Podstawowym mechanizmem jest tutaj mechanizm uczenia się.
– ukryte znaczenia
– słownictwo
– schematy motywacyjne i interpretacyjne
Analizując proces socjalizacji, analizujemy jednocześnie procesy kształtowania się i rozwoju osobowości ludzkiej.
Alternacja – powtórzenie socjalizacji pierwotnej, związane jest z przemianą świata wewnętrznego, przedefiniowanie osobowości. (Czasem się to zdarza…)
Socjalizacja w innych naukach społecznych
Psychologia humanistyczna
Socjalizacja to rozwój indywiduum społecznego poprzez transakcje (interakcje) z innymi ludźmi i wzorami społecznymi. Transakcja polega na przekazywaniu komunikatów między nadawcą i odbiorcą, sprzężenie zwrotne. Celem socjalizacji zgodnie z koncepcją poznawczą psychologii jest wyposażenie jednostki w tożsamość społeczną.
Socjologia to nauka o zależnościach społecznych. Przedmiotem jej zainteresowania są zjawiska tworzenia się różnych form życia zbiorowego, struktury tych zbiorowości, zjawiska i procesy zachodzące w tych zbiorowościach wynikające z wzajemnego oddziaływania: ich siły skupiające i rozbijające zbiorowości oraz zmiany w nich zachodzące. Z makrospołecznego punktu widzenia to nauka o prawach rozwoju i prawach struktury. Prawa struktury zasady przejścia między różnymi typami społeczeństw, ich elementy składowe i wzajemne powiązania między ich elementami.
Elementy składowe społeczeństwa
– warstwy
– klasy (chłopstwo, inteligencja)
– kategorie społeczno – zawodowe
Rozwój społeczny – różnicowanie się (coraz większe) podłoża społecznego. Człowiek może jednocześnie należeć do wielu grup społecznych.
Czy zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego znajomość angielskiego jest tak ważna w świecie międzynarodowego biznesu? Angielski stał się lingua franca świata biznesu, otwierając drzwi do międzynarodowej współpracy, negocjacji oraz rozwoju zawodowego. Zarówno dla początkujących, jak i dla tych, którzy już znają podstawy, efektywna nauka angielskiego może znacząco wpłynąć na karierę zawodową.
Dlaczego angielski biznesowy jest tak ważny?
Biznesowy angielski nie ogranicza się jedynie do umiejętności posługiwania się specjalistycznym słownictwem czy zwrotami. To także zdolność do skutecznego komunikowania się w różnorodnych kontekstach biznesowych, od formalnych spotkań po luźne rozmowy networkingowe. Znajomość angielskiego w środowisku zawodowym pozwala na budowanie międzynarodowych kontaktów, zdobywanie nowych klientów i partnerów, a także na efektywniejsze zarządzanie zespołami rozproszonymi geograficznie.
